மெய் மறந்து

சுருள் சுருளாய்
குப்பைச் சருகு கூட்டுக்குள்
மெத்தென மெத்தையாய்
பச்சை இலைதழை அடுக்குகள்

இறக்கை போர்வையை
சற்றே சுருட்டி
குஞ்சுகளுக்கு விடியலை
அறிவித்தது சிட்டுகுருவி

ஆதவன் விழிக்காத அதிகாலை
ஆந்தையும் உறங்காத அதிகாலை
பனியும் வில‌காத அதிகாலை
தன்பணி தொடங்க பறந்தது குருவி

அடர்ந்த காட்டின் மேல்
அழகான வான‌த்தில்
ஆர்வமாய் பறந்தது
அன்றைய உணவுக்காக‌

வழியில் தெளிந்த நீரோடை
சற்றே தலைநனைத்து நிமிர்ந்தால்
காக்கையின் காலை வணக்கம்

நாரையும் கொக்கும்
நாங்களும் உண்டெனச் சொல்ல‌
இடையிடையே வாத்துக்கள்
நீந்திச் செல்ல.....

அந்த அழகை ரசிக்க‌
ஆதவனும் வந்தான்
அவன் வந்த வேளை
அனைவரும் உணர்ந்தர் தம்வேலை

புறப்பட்டது குருவி
தானியமோ, புழுவோ
வேண்டும் ஏதெனும் கொஞ்ச‌ம்

நெடுந்தூர தேடல்
பசுமை நிறைந்த கானகத்தில்
இது பசிக்கான தேடல்

கண்டது திணையை
மகிழ்ந்தது மனது
வேகம் கொண்டது சிறகு
விரைந்துத் தொட்டது திணையை

சட்டென ஒர் சத்தம்
சடக் சடக் சடக் சடக்
கூஊஊஊஊ
திடுக்கிட்டு விழித்தது குருவி

ரயில் சிக்னல் கம்பத்தில்

காய்ந்த குப்பை கூட்டுக்குள்

தான்வேய்ந்த சருகு மெத்தையில்

சிறகொடிந்த கனவுகளோடு

வாழ்கிறது

"கான்கிரிட் காட்டுக்குள்"







(உரையாடல் கவிதைப் போட்டிக்கான கவிதை)